ခါးတယ္.... နာနာက်င္က်င္ကို ခါးတယ္....
ငိုရွဳိက္သံကလည္း ရပ္တန္႕ရခက္....
တခါတေလမွာ ေျပာင္းလဲမသြားဖို႕....
ေမွ်ာ္လင့္ေနတာကို ေမ့ပစ္ရတာ ဘ၀....တဲ့။
ငိုမယ္.... အားရေအာင္ငိုခ်င္တယ္....
လြတ္လပ္စြာ ငိုခြင့္မရခဲ့....
တခါတေလမွာ လွ်ဳိ႕၀ွက္ျခင္းဟာ....
ဒဏ္ရာေတြကို အနာရင္းေစတာ အမွန္...ပဲ။
ၿပံဳးတယ္.... လူေတြေရွ႕ေရာက္ေနတယ္....
အၿပံဳးေတြကို ဟန္ေဆာင္တတ္လာၿပီ....
တခါတေလမွာ ဒီအၿပံဳးေတြအစစ္မွဟုတ္ပါ့မလား....
ေတြးေတြးၾကည့္ရင္းပဲ အေျဖမထြက္ခဲ့တာ ၾကာၿပီ....ကြယ္။
တခါတေလ ဘ၀ဟာခါးတယ္တဲ့ ....လူေတြေျပာၾကတယ္....
espresso double တခြက္ေလာက္မွ ခါးေလပါ့မလားလို႕....
စဥ္းစားၾကည့္ေနမိတယ္.... တကယ္ေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ခါးသီးမွဳဟာ...
Researcher ေတြရွာမေတြ႕ေသးတဲ့ အခါးသက္ဆံုးေကာ္ဖီေစ့တမ်ဳိးပါပဲ .....။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment